Sinds de opstart vorig seizoen, werd er door iedereen met een Geel-zwart hart enorm hard gewerkt om de club terug te brengen waar ze hoort. Met een familiaal karakter, Kempische normen en waarden, strijd en passie, maar vooral door hard te werken zonder euforisch te worden. Maar soms zijn er van die dagen dat wij als club toch best wat trots willen tonen, en dit is er zeker zo een!



Onze club en Lierse icoon Fréderic Frans bereikten namelijk deze avond een akkoord over een driejarig contract met optie. Zo is Fréderic terug waar het voor hem allemaal begon, als jeugdspelertje van 8. Hij stroomde door de verschillende jeugdreeksen en speelde uiteindelijk meer dan 200 wedstrijden voor Lierse. Hij werd kampioen in tweede klasse met Geel-zwart en speelde ook ettelijke seizoenen in de Jupiler Pro League voor de Pallieters.

Fréderic Frans belichaamt als speler passie, strijdkracht, clubliefde, verbondenheid met de fans, en een over mijn lijk mentaliteit gekoppeld aan het nodige voetbaltalent. Na deze transferperiode zijn we zeer tevreden over onze inkomende transfers, en Frans is toch onze spreekwoordelijke kers op onze geel-zwarte taart. Zijn ervaring zal de hele groep en club naar een hoger niveau tillen. 

Welkom terug Fréderic, en ga maar vroeg slapen, want morgenvroeg staat al een training op het programma :)

Voor het slapengaan, wilde Fré nog wel een korte reactie kwijt:

Frans: “Of het snel is gegaan? Ja en nee feitelijk. Lierse polste al eens een keer in het begin van de transferperiode, maar toen was mijn situatie er niet naar bij Dundee om zomaar weg te kunnen. Ik had er nog een eenjarig contract. De voorbije weken is mijn situatie echter gewijzigd, buiten mijn wil om. Dat leidde er toe dat ik mijn contract in onderling overleg kon verbreken en transfervrij kon vertrekken bij Dundee. Er waren wel redelijk wat clubs die interesse toonden, maar ik was de eerdere Geel-zwarte interesse nog niet vergeten en ze waren ook deze keer er als de kippen bij. Daarnaast ben ik vorig seizoen al eens te gast geweest op het Lisp, en dat liet me een zeer warm gevoel na. Ik zag een goede basis en structuur binnen de club, dat was toch al even geleden, maar bemerkte ook een vernieuwde drive en passie bij de supporters. Die nog steeds een bevoorrechte plaats in mijn hart hebben. De babbel die ik indertijd had met Luc Van Thillo en andere bestuursmensen, versterkte alleen maar al dat positiefs. Luc zei me overigens toen al dat hij er een prioriteit van zou maken om mij ooit terug te halen. En kijk, 6 maanden verder zijn we al zover (lacht).



Wanneer is het dan concreet geworden, en wat heeft je de definitieve doorslag gegeven?

Frans: ”De voorbije dagen stond mijn telefoon roodgloeiend, ik werd er een beetje gek van (lacht). Maar op een positieve manier dan wel. Het doet iets met een mens. Niet alleen met de clubmensen van Lierse had ik geregeld contact, maar ook veel supporters stuurden me een massa berichten. Als voetballer wil je wel je hart laten spreken, maar uiteindelijk toch ook een rationele keuze maken. En daar heb ik wel een aantal dagen tijd voor nodig gehad. We hebben wel altijd constructief onderhandeld, en beide partijen geloofden in een goede afloop. Die er dus ook gekomen is. Ik heb hiervoor heel bewust gekozen. Ook familiaal, voor mijn vrouw en zoontje Jack, was dit de beste keuze. We vinden hier toch onze familie en vrienden terug. Maar ook mijn beste voetbalmaatjes spelen hier, Thomas en Yoni. Het speelde allemaal mee. Ik wil de club in ieder geval bedanken voor hun doorzettingsvermogen. Nu is het aan mij om hen op mijn beurt een boost te geven. Dat ik de fans daarmee heel gelukkig maak? Dat besef ik ergens wel natuurlijk, maar ook daar is het een wederzijds gevoel. Ik sta te popelen om opnieuw dat geel-zwart shirt te mogen dragen!